Zomerse stiltewandeling

Op een zonnige zomerdag arriveer ik bij de parkeerplaats in de Biesbosch. De zonnestralen dringen door het bladerdek van de bomen. Mijn hart maakt een sprongetje. Om 9:00 uur zijn we compleet. Ik heet de deelnemers welkom. Om tot rust te komen doen we een korte ademhalingsoefening. Dan begint de wandeling.

Terwijl we de wandeling starten, horen we op de achtergrond nog wat rumoer van een middelbare school die een activiteit doet in het gebied. Maar al snel laten we dit achter ons. We dompelen ons onder in de rustige sfeer van de Biesbosch.

Onze route voert ons tussen de wilgen door.

De dauw op het gras glinstert in het zonlicht, een betoverend gezicht. Het wordt een warme dag, maar de temperatuur is nu nog aangenaam. Een zacht briesje streelt af en toe ons gezicht.

Het is heiig. De kleuren van het groen hebben daardoor een grijze gloed. Vlinders fladderen om ons heen, terwijl bijen ijverig op zoek zijn naar nectar. Het subtiele gezang van krekels begeleidt onze stappen.

We stoppen voor een drinkpauze.

Bij het water zit een reiger rustig voor zich uit te staren. Hij lijkt zicht niets aan te trekken van onze aanwezigheid. Ik moet even lachen, want tijdens de vorige wandeling stond er ook een reiger onverstoord voor zich uit te staren. Is dit misschien dezelfde?

We vervolgen onze wandeling. We passeren koeien die liggen te relaxen in de zon, genietend van de rust. Vogels schieten op uit de bomen wanneer we langskomen. Boven ons hoofd vliegen twee ganzen, die zich duidelijk laten horen.

Na vier kilometer stoppen we voor het reflectiemoment.

De deelnemers krijgen de gelegenheid om terug te blikken op hun ervaringen van de afgelopen tijd. Ze schrijven hun gedachten op in het notitieboekje.

Terwijl we in stilte zitten, vaart een kajak langs. Hoewel ik hem niet zie, hoor ik het geruststellende geluid van het water dat opspat tegen de roeispanen.

Ik sluit mijn ogen voor een moment en voel de warmte van de zon op mijn gezicht. Wat een heerlijk gevoel, zo midden in de natuur!

Als begeleider ben ik benieuwd naar de ervaringen van de deelnemers. We sluiten daarom af met een drankje op het terras van Biezz. Wat fijn dat we onze ervaringen met elkaar delen.

Tijdens een stiltewandeling is het lastig om mensen te begroeten zonder te praten.

De deelnemers ontdekten dit ook. Omdat je je stem niet mag gebruiken, moet je een andere manier vinden om iemand te groeten. Hoe dan? Ik begroet voorbijgangers altijd met een handgebaar of een knikje. Het is een mooie manier om verbinding te maken zonder woorden.

De stiltewandeling heeft ook mij weer een waardevolle les geleerd.

Terwijl een groep vogels zorgeloos in de wind zweeft, vraag ik me af waarom ik mij zo snel zorgen maak. De vogels vliegen onbezorgd rond, niet wetende wat de toekomst brengt. Daar wil ik van leren. Minder piekeren, minder druk maken over wat komen gaat.

De stilte en de natuur hebben een helende werking op me. Ik voel me opgeladen en dankbaar na deze wandeling.

Op 25 september organiseer ik weer een workshop ‘in balans met jezelf’.

Een moment om tot rust te komen, na te denken en van de natuur te genieten.

Trek jij je wandelschoenen aan en wandel je ook mee? Laat je onderdompelen in de schoonheid van de natuur en ontdek de kracht van stilte. Ik kijk ernaar uit om deze bijzondere ervaring met je te delen!