Een mooie ochtendwandeling
Het is een stralende ochtend als ik besluit om een wandeling te maken in de Biesbosch. Het is al een paar maanden geleden sinds ik hier voor het laatst was. Ik loop een nieuwe route: die start bij het Biesboschcentrum.
Een modderige verrassing
Mijn oog valt op een griendwerkersboot terwijl ik begin te lopen. Vervolgens zie ik een bordje met een pijl naar “historische griendpad”, een route die me dieper de natuur in zal leiden. Dat lijkt me wel wat! De zon schijnt namelijk uitbundig en de grond voelt hard en droog aan.
In het begin is het pad goed toegankelijk. Ik loop vrolijk en bedenk me hoe gaaf ze dit pad hebben gemaakt. Ik geniet van de omgeving. Maar naarmate ik dieper het pad op ga (overigens, het pad was nog geen 500 meter lang), merk ik dat de ondergrond steeds drassiger wordt. Langzaam begin ik me af te vragen of dit wel zo'n goed idee was.
Op dit punt geen kant meer op, want ik ben inmiddels halverwege het historische pad. Omkeren is geen optie. Met enige moeite vervolg ik mijn weg, mijn schoenen steeds dieper in de modder zakkend.
Uiteindelijk bereik ik de dijk met ietwat modderige schoenen en broek. Daar is de ondergrond gelukkig een stuk steviger en droger.
Een symfonie van de natuur
Terwijl ik onder aan de dijk loop hoor ik plotseling een gans luidkeels roepen. Als ik stil word en goed luister, dan hoor ik verschillende vogels zingen. Wat komen de geluiden goed binnen als je de tijd neemt om even stil te staan. Ik merk dat ik er helemaal rustig van word. De geluiden van de natuur hebben een kalmerend effect op mij, een welkome afwisseling van de dagelijkse drukte.
Op een deel van de route (die ik in mijn hoofd gepland had) zijn ze de wilgen aan het knotten. Ik besluit mijn route aan te passen en ik loop verder over de dijk. Ik vind een bankje langs de waterkant waar ik even geniet van de zon op mijn gezicht en de geluiden om mij heen. Ondertussen doe ik nog een ademhalingsoefening. Dit helpt mij om dicht bij mezelf te blijven en in het moment te zijn.
Een les van de waterhoentjes
Terwijl ik verder wandel, zie ik zie ik in de verte een groepje van zo'n tien waterhoentjes. Ze zijn gras aan het eten en lijken volkomen op hun gemak. Maar zodra ik dichterbij kom - ik ben nog zeker 50 meter verwijderd - voelen ze blijkbaar dat de situatie voor hen niet meer veilig is. In een oogwenk gaan ze er vandoor en zwemmen ze weg.
Dit zet me aan het denken. Hoe bewust zijn wij ons eigenlijk van ons gevoel. Hoe bewust zijn we van ons onderbuikgevoel. Hoe goed luisteren wij naar wat ons lijf ons vertelt? Geven we aan als wij situaties niet prettig vinden? Of laten we het over ons heenkomen?
Zelfreflectie is belangrijk
De reactie van de waterhoentjes herinnert mij aan het belang van zelfreflectie. In onze drukke levens vergeten we vaak om even stil te staan en na te denken over onszelf en onze acties. Toch is zelfreflectie een essentieel onderdeel van persoonlijke groei en welzijn.
Vragen die je jezelf kan stellen:
- Hoe voel je je op dit moment?
- Wat zijn dingen die je anders wilt doen?
- Wat zegt je lijf nu tegen je?
Door bewust tijd te nemen om te reflecteren, kunnen we veel leren over onszelf. Wanneer neem jij de tijd voor zelfreflectie?
Maak jouw eigen website met JouwWeb